Biddend leggen we onze verlangens bij God neer, in het vaste vertrouwen dat Hij ons geeft wat goed voor ons is. Bidden is ten diepste in Gods nabijheid zijn en daar bevrediging vinden: Hijzelf is de vervulling van onze verlangens.
In het opinieblad ‘Onderweg’ van 9 juli 2016 stond een artikel over dit thema waarin enkele gemeenteleden en een predikant vertellen hoe er in hun kerk gebeden wordt en wat dat voor de gemeente betekent. De predikant was de onlangs overleden ds. Wilbert Scheffer. Mede ter herinnering aan Wilbert volgt hierna zijn aandeel in het interview.
‘Mijn vrouw zegt weleens over de gebeden die ik in de kerkdienst uitspreek: “Je probeert alles te noemen, maar het gaat erom dat God er is”. Met ‘alles’ bedoelt ze alle concrete noden van de gemeente. Waar ik naar verlang met betrekking tot de kerk is, dat we een genadige gemeenschap zijn. Met andere woorden: ik hoop dat mensen in de kerk een plek kunnen vinden, hoe gebroken ze ook zijn. De kerk hoeft niet perfect te zijn, maar moet uitstralen: hier leven we allemaal van genade! En binnen de eredienst is het gebed dan het moment waarop we met al onze vreugde en noden bij God mogen zijn, waarop we mogen leven met God.’
Wilbert hield in 2015 een serie preken over het Onze Vader. Daarin legde hij er de nadruk op dat bidden toewijding is: je keert je tot God. Bidden verandert je als je het goed doet. Je legt dingen bij God neer in het verlangen dat hij in die omstandigheden aanwezig is. Bidden is in die zin loslaten, de dingen aan God overlaten. Wilbert: ‘Het diepe verlangen dat mag doorklinken in het gebed is, dat we de genade van God, die we ontvangen hebben, mogen ervaren en dat er rust, vrede en verzoening uit mag voortkomen in al onze aardse relaties en omstandigheden.’
Naast bidden om verandering in concrete situaties van ziekte en gebrokenheid, ver weg en dichtbij, is er dus altijd een verlangen naar diepgaand herstel, zegt Wilbert. ‘Door in de liturgie van de eredienst steeds weer de naam van God te noemen, verbinden we ons leven met Hem. Er gebeurt iets als de mensen naar de kerk komen en blijven komen. Met al onze vreugde en al ons verdriet mogen we bij Hem zijn. Het gebed is een intensivering daarvan. Verhoring vindt dan soms op een dieper niveau plaats, zonder dat we datgene ontvangen waar we concreet om gebeden hebben. Gods troost en kracht komen over ons en er is sprake van groei in geloof en genade. Het gaat er dan inderdaad om dat God er is, en dat dat genoeg is.’
Werkgroep gebed